Ruina gotyckiego zamku rycerskiego z przełomu XV i XVI wieku położona jest na kopcu, otoczonym wodami sztucznie wykopanego stawu. Budowniczymi zamku byli prawdopodobnie rycerze z rodu Pomianów- Sokołowskich. Mimo przebudowy z XVII wieku przez wojewodę brzesko - kujawskiego Jana Szymona Szczawińskiego i znacznego zniszczenia obiekt zachował późnogotycki charakter.
Widok od północnego - zachodu. |
Zamek wzniesiono na planie niezbyt regularnego czworoboku (38 x 40m) z cegły, na fundamencie z kamieni eratycznych. Na osi południowej kurtyny znajduje się wysunięty kwadratowy budynek bramny, o boku około 12 m. Na wysokości trzeciej kondygnacji przechodził on w wieżowy, z widocznymi jeszcze pozostałościami wczesnobarokowej dekoracji.
Pozostałości wieży bramnej. |
Północny
bok założenia stanowi ulokowany na wprost wjazdu dom główny, o
szerokości około 13m, z reliktami 7 otworów. Przetrwały pozostałości podziałów
wewnętrznych, z trzema prostokątnymi izbami i kwadratową wschodnią
salą. Mury domu zachowały się do wysokości piętra, a elementem charakterystycznym ruin jest zachodnia ściana wieży bramnej, sięgająca 18 m.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz