czwartek, 25 lutego 2016

INOWŁÓDZ - Zamek Królewski z XIV w. (woj. łódzkie, pow. tomaszowski)



Widok ruin zamku od północnego wschodu.


Zamek w Inowłodzu został wzniesiony w latach 1356 - 1366 przez króla Kazimierza Wielkiego i pełnił funkcję obrony komory celnej oraz przeprawy przez rzekę. Pierwszym odnotowanym kasztelanem pełniącym obowiązki na zamku był Piotr Tłuk ze Strykowa, zaufany urzędnik króla Władysława Jagiełły. Następnie zamek był własnością Jana i Abrahama Niemirów - Nowodworskich herbu Nałęcz, lecz w roku 1393 Władysław Jagiełło postanowił wykupić zamek, ze względu na jego ważne położenie strategiczne, przywracając mu w ten sposób własność królewską.




Wejście do zamku. Widok od południa.




Elewacja wschodnia zamku.


Poniżej makieta ruin zamku w Inowłodzu.





Poniższe zdjęcia przedstawiające przekształcenia warowni na przestrzeni dwóch stuleci, wykorzystałem z tablicy informacyjnej znajdującej się przy zamku.


Wygląd zamku w XIV w.
Wygląd zamku w XVI w.




















W roku 1515 zamek przeszedł na własność zamożnego polskiego rodu Drzewickich herbu Ciołek, a w wieku XVII  właścicielami warowni została rodzina Lipskich herbu Łada. Zamek w swej historii był również kilkukrotnie przebudowywany. W latach 1655 - 1657 podczas wojny ze Szwecją, zamek został zniszczony tracąc swoje funkcje obronne, przez co zaczął popadać w ruinę. Warownia  nie została odbudowana przez następne kilkaset lat, a dodatkowo w XIX stuleciu do zniszczeń przyczyniła się rozbiórka murów oraz budynków zamkowych.


Widok z wieży zamkowej na dziedziniec .




Na dziedzińcu.



Wejście z kartuszem herbowym.





Pomieszczenia zamkowe.





















W latach 2008 - 2012 ruiny zamkowe zostały poddane częściowej odbudowie oraz pracom rekonstrukcyjnym.
W ramach inwestycji odbyła się konserwacja ruin zamku oraz częściowa rekonstrukcja wybranych elementów dawnej struktury, a także adaptacja części możliwych do pozyskania pomieszczeń. Uroczyste otwarcie zamku nastąpiło 15 czerwca 2013 roku.


Widok od południowego zachodu.
 




Ruiny warowni znajdują się przy ulicy Zamkowej. Wejście na teren ruin jest wolny. W zamku swoją siedzibę mają Gminne Centrum Kultury w Inowłodzu wraz z Gminną Biblioteką Publiczną oraz Punkt Informacji Turystycznej.
Będąc w Inowłodzu warto również zobaczyć późnogotycki kościół p.w. św.Michała Archanioła, dawną synagogę z XIX wieku a w szczególności romański kościółek św.Idziego.


wtorek, 23 lutego 2016

CHĘCINY - Zamek Królewski z XIII/XIV w. (woj. świętokrzyskie, powiat kielecki)



Widok ruin zamku od zachodu.


Budowę fortecy rozpoczęto prawdopodobnie około 1272 roku. Wówczas została zbudowana górna część zamku, składająca się z dwóch cylindrycznych baszt obronnych i dziedzińca. Ta część zamku została zbudowana, jako część mieszkalna. Zamek posiadał swoją własną kaplicę, ulokowana przy baszcie wschodniej. Skarbiec zamkowy zlokalizowany był w pomieszczeniu położonym nad kaplicą. 


Poniżej zamieszczam rekonstrukcję zamku.
1.  Brama Zachodnia                 
2.  Kwadratowa baszta    
3.  Dziedziniec
4.  Wieża Donżon
5.  Wieża - Strażnica
6.  Kaplica zamkowa
7.  Średniowieczny wjazd
8.  Budynek mieszkalny






 
Pewne jest, iż zamek istniał w 1306 roku, kiedy król Władysław Łokietek ofiarował budowlę biskupowi krakowskiemu Janowi Muskacie. Rok później, w pretekście wykrycia spisku przeciw królowi, zamek ponownie stał się własnością króla. W 1318 roku skarbiec Archidiecezji Gnieźnieńskiej został zdeponowany w zamku i pozostawał chroniony przeciw wojskom Zakonu Krzyżackiego. Zamek odegrał istotną rolę, jako miejsce zgromadzenia wojsk ziem małopolski i wielkopolski przed wyruszeniem w 1331 roku na Bitwę pod Płowcami z Zakonem Krzyżackim. 



Ruiny zamku od wschodu


W pierwszej  połowie XIV wieku warownia została rozbudowana przez króla Kazimierza III Wielkiego. W 1376 roku zbudowano Dolny Dziedziniec z kwadratową basztą, tworząc obecny zarys zamku. Wówczas zamek stał się rezydencją królowej Adelajdy Heskiej. W kolejnych latach na zamku mieszkały: Elżbieta Łokietkówna, Zofia Holszańska i jej syn Władysław Warneńczyk oraz z pochodzenia Włoszka - królowa Polski Bona Sforza. W późniejszym czasie warownia była wykorzystywana jako więzienie stanu, a lochy umieszczono pod wschodnią basztą. Pośród uwięzionych znajdowali się: Michael Kuchmeister von Sternberg - przyszły Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego oraz Andrzej Wingold, przyrodni brat Króla Jagiełły. Zamek na krótko odzyskał swoją świetność dzięki odbudowie poczynionej przez starostę chęcińskiego Stanisława Branickiego. Jednakże w drugiej połowie XVI wieku zamek zaczął popadać w ruinę. W 1588 roku sejm nakazał wyniesienie ksiąg z zamku do kościoła parafialnego. W 1607 roku zamek został zaatakowany i spalony przez rokosz Zebrzydowskiego. W 1657 roku zamek został po raz kolejny podpalony i częściowo zniszczony przez wojska Rakoczego. Podczas Potopu Szwedzkiego zamek został jeszcze bardziej zrujnowany i pozostaje trwałą ruiną do dnia dzisiejszego. 


Widok zamku od wschodu


Pozostałości budynku mieszkalnego

Ruiny Zamku w Chęcinach były wielokrotnie konserwowane. Pierwsze poważne prace zabezpieczające ruiny przed zniszczeniem były prowadzone w 1877 roku. Pomiędzy I a II wojną światową ruiny zamku były konserwowane przez ówczesnego burmistrza miasta Chęciny - Edmunda Padechowicza. Po II wojnie światowej prowadzono kolejne prace zabezpieczające na zamku. Odbudowano środkową basztę,  a we wschodniej baszcie urządzono punkt widokowy. W tym roku również zamek poddawany był rewitalizacji oraz pracom archeologicznym.




Baszta kwadratowa.

Zamek w XIV w. uchodził za najpotężniejszą polską warownię ze względu na swoje walory obronne, wzniesiony na podłużnym i nieforemnym wzniesieniu (357 m n.p.m.) oraz lokalizację na przecięciu ważnych szlaków handlowych. 
Malownicze położenie obiektu sprawia, że jest chętnie odwiedzanym i fotografowanym zamkiem...również przeze mnie :)


Panorama Chęcin z zamku.

sobota, 20 lutego 2016

BESIEKIERY - Ruiny zamku rycerskiego z XV - XVI w.(woj.łódzkie, pow.łęczycki, gm.Grabów)


Ruiny zamku w Besiekierach. Widok od południa.


Ruina gotyckiego zamku rycerskiego z przełomu XV i XVI wieku położona jest na kopcu, otoczonym wodami sztucznie wykopanego stawu.  Budowniczymi zamku byli prawdopodobnie rycerze z rodu Pomianów- Sokołowskich. Mimo przebudowy z XVII wieku przez wojewodę brzesko - kujawskiego Jana Szymona Szczawińskiego i znacznego zniszczenia obiekt zachował późnogotycki charakter.



Widok od północnego - zachodu.


 Zamek wzniesiono na planie niezbyt regularnego czworoboku (38 x 40m) z cegły, na fundamencie z kamieni eratycznych. Na osi południowej kurtyny znajduje się wysunięty kwadratowy budynek bramny, o boku około 12 m. Na wysokości trzeciej kondygnacji przechodził on w wieżowy, z widocznymi jeszcze pozostałościami wczesnobarokowej dekoracji. 



Pozostałości wieży bramnej.


                                    




Północny bok założenia stanowi ulokowany na wprost wjazdu dom główny, o szerokości około 13m, z reliktami 7 otworów. Przetrwały pozostałości podziałów wewnętrznych, z trzema prostokątnymi izbami i kwadratową wschodnią salą. Mury domu zachowały się do wysokości piętra, a elementem charakterystycznym ruin jest zachodnia ściana wieży bramnej, sięgająca 18 m.

wtorek, 16 lutego 2016

SIKÓRZ - Pałac z XX w. (woj.mazowieckie, pow.płocki, gm.Brudzeń Duży)


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     
Elewacja frontowa..
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Obecny klasycystyczny pałac składa się z piętrowego korpusu głównego z charakterystycznym dwukolumnowym portykiem, zwieńczonym szczytem z elementami Art Deco oraz parterowych skrzydeł bocznych, które są pozostałością dawnego dworu powstałeg0 w połowie XIX wieku dla Eugeniusza i Joanny Piwnickich.
                                                                                           
                       
                                                                                                                                               
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   
W pałacu podczas II wojny światowej mieściła się siedziba żandarmerii niemieckiej, a po wojnie znajdowały się w nim biura PGR-u i mieszkania pracownicze. W roku 1975 w czasie pożaru uległ częściowemu zniszczeniu. Został jednak wyremontowany, tracąc niestety cechy stylowe . Obecnie obiekt zamieszkuje kilka rodzin, więc dostępny jest tylko z zewnątrz. Pałac otacza zabytkowy park, niestety zaniedbany. 
                           






Jako ciekawostkę dodam, że w dwudziestoleciu międzywojennym przebywali w pałacu należącym do rodziny Piwnickich m.in. Julian Tuwim, który napisał tu w roku 1936 "Bal w operze", Ludwik Hieronim Morstin, Antoni Słonimski oraz Tadeusz Dołęga - Mostowicz. Według powieści Mostowicza w Sikorzu i jego okolicach kręcono w roku 1937 film pt. "Znachor".


Brama wjazdowa. W głębi widoczny pałac.

Pałac znajduje się 15 km. na północny zachód od Płocka, opodal drogi wojewódzkiej nr. 559.

poniedziałek, 1 lutego 2016

ZABYTKI W PŁOCKU - Kamienica klasycystyczna z XIX w.





Budowę klasycystycznej kamienicy znajdującej się na rogu Placu Narutowicza i ulicy Tumskiej, zapoczątkował w roku 1834 znany płocki drukarz Karol Kulig (1799 - 1832).
Kamienica od początku swojego istnienia miała najwyraźniej pełnić rolę apteki, gdyż po śmierci Kuliga, nowy właściciel przeznaczył parter budynku właśnie na aptekę. Dotrwała ona do chwili obecnej i jest najstarszą z istniejących oraz działających nieprzerwanie na terenie Płocka. Natomiast w drugiej części budynku, jak tylko sięgam pamięcią, od Placu Narutowicza z lewej strony kamienicy, swoją siedzibę miała księgarnia Klubu Międzynarodowej Prasy i Książki, potem mieścił się tu Empik, a następnie księgarnia - Skarbnica Płocka. Obecnie niestety, ta część kamienicy jest niewykorzystana.


Widok od południa.


W trójkątnym tympanonie umieszczona jest czara z wężami, symbol farmacji oraz data ukończenia budowy kamienicy.



Kamienica znajduje się przy Placu Narutowicza nr.5.