OPORÓW - Zamek rycerski z XV w.(woj.łódzkie, pow.kutnowski)

Widok od zachodu.

Pomimo tego, że zamek w Oporowie odwiedziłem już kilkukrotnie, zawsze chętnie ponownie do niego wracam. Jest bardzo wdzięcznym obiektem do fotografowania. Należy do jednych z nielicznych obiektów w kraju, który zachował się w tak bardzo dobrym i nie zmienionym stanie. Położony jest w obszernym, zadbanym parku na uboczu od głównych dróg, czyli w miejscu idealnym na spacery i oczywiście zdjęcia.

Oporów wzmiankowany był już w źródłach historycznych od XIV wieku i był siedzibą rodu Oporowskich herbu Sulima. W miejscu wcześniejszej istniejącej tu drewnianej fortalicji Mikołaj Oporowski zaczął budować rezydencję rodową w postaci zamku. Kontynuację budowy przeprowadził jego syn Władysław Oporowski, późniejszy arcybiskup i prymas Polski. Po śmierci Władysława spadkobiercą majątku został jeden z jego braci Piotr Oporowski a następnie jego trzej synowie. Na początku XVII wieku dziedzictwo przejęła rodzina Tarnowskich herbu Rola, natomiast w XVIII wieku dobra wraz z zamkiem należały do Sołłohubów. W XIX wieku Oporów był kilkukrotnie sprzedawany, należał do rodzin Korzeniowskich, Pociejów, Oborskich, Orsettich, a od 1932 roku należał do rodziny Karskich.

Widok od północnego zachodu.

Widok od wschodu.

Baszta pełniąca rolę kaplicy.

Zamek to mała późnogotycka rezydencja obronna wzniesiona około 1440 roku, usytuowana na wyspie otoczonej fosą. Zabudowa skupiona wokół czworobocznego dziedzińca składa się z domu mieszkalnego, wieży, baszty z kaplicą, połączonych murem obronnym.

Zamek jesienią

Remonty wykonane w XVII, XVIII i XIX wieku spowodowały tylko niewielkie przeróbki. Pozostały po nich renesansowe stropy, barokowe otwory okienne na piętrze, przebudowana w XVIII i XIX wieku część bramna i klasycystyczne sztukaterie.

Zameczek porą zimową 

Widok od południowego zachodu.

 Z około 1840 roku pochodzi budynek tzw. "Kredens" na dziedzińcu oraz neogotycki portal bramy wjazdowej i taras przed mostem. Zamek otacza również krajobrazowy park założony w I połowie XIX wieku. Gruntowne prace konserwatorskie wykonane w latach 1962 - 1965 usunęły część przebudowy z XIX wieku, przywróciły pierwotną sylwetkę dachów i ganek komunikacyjny domu mieszkalnego. Spod 

tynków odsłonięto gotyckie portale i okna oraz renesansowe, polichromowane stropy z XVII w.

Baszta. Widok od dziedzińca.

Dziedziniec. Widoczne wnęki strzelnicze oraz krenelaż.

Dziedziniec

Od roku 1949 do dnia dzisiejszego w zamku mieści się muzeum (otwarte codziennie) z ekspozycją wnętrz dworskich. Tworzą ją dzieła sztuki i wyroby rzemiosła artystycznego prezentujące kulturę szlachecką. 

Poniższe zdjęcia przedstawiają pomieszczenia i ich pierwotne funkcje.

Sala Rycerska - sala w wieży.

Zbrojownia - sala w wieży.

Zbrojownia. Zbroja rycerska, wiek XVI.

Skarbczyk. Widoczne sklepienie krzyżowo - żebrowe.

Sypialnia

Salon Empire.

Widok od północnego zachodu.

Obiekt znajduje się przy drodze z Kutna do Żychlina. Od Płocka oddalony jest o 40km.